شب پره
پنج‌شنبه 13 مرداد‌ماه سال 1390 ساعت 04:31 ب.ظ
صدا برای به یاد آوردن است نه فراموش کردن و نوشتن برای فراموش کردن است نه به یاد آوردن و درست به همین دلیل غیر منطقی است که نوشتن جاودانه ترین شکل جاودانگی است و صدا احمقانه ترین شکل ماندگاری...
ای جاودانگی روزی بر تارک تو نام من درخشیدن خواهد گرفت در آن نیمروز بزرگ اساطیری زندگی من که به سختی اما به زودی فرا خواهد رسید...
مهم اینه که کجا میمونه تو ذهن امی ها ،تو گوش عوام یا تو مغز خواص مسخره بازی های یه آرتیست درجه n خیلی بیشتر از اون صدا و نوشته های تو موندگاری داره تو ذهن امی ها ببین کجا میخوای بمونی
صدا برای به یاد آوردن است نه فراموش کردن و نوشتن برای فراموش کردن است نه به یاد آوردن و درست به همین دلیل غیر منطقی است که نوشتن جاودانه ترین شکل جاودانگی است و صدا احمقانه ترین شکل ماندگاری...
ای جاودانگی روزی بر تارک تو نام من درخشیدن خواهد گرفت در آن نیمروز بزرگ اساطیری زندگی من که به سختی اما به زودی فرا خواهد رسید...
به هر حال تنها صداست که میماند ...
و صداها هم گم می شوند لای این به گا رفتن ها...
به همون صدا هم امیدی نیست
akhareshi bache
harki goFte sedast k mimanad ga khordeeeee|
boro k daramet
هه هه :))
آخ گفتی...
حرف دلمان بود جانا!!
صدا فرارتره اینا شایعه درست کردن جنس خودشونو آب کنن، بیشتر بنویس .
هیچ چیز نمیماند، حتی صدا!
.
.
.
یه وقتایی خود بگا رفتن اوج معجزه است.../
پس تا نفس داریم فریاد می زنیم
خوبیش به همینه . . .
فکر میکنم دچار حسادت مزمن شدی که خودت نمیتونی بخونی و فقط امکان نوشتن داری..
مهم اینه که کجا میمونه
تو ذهن امی ها ،تو گوش عوام یا تو مغز خواص
مسخره بازی های یه آرتیست درجه n خیلی بیشتر از اون صدا و نوشته های تو موندگاری داره تو ذهن امی ها
ببین کجا میخوای بمونی
گاهی وقتا صدا هم دیگه نمیمونه
کلمه ست که میمونه!
سلام
چرا دیگه به دیدنم نمی یای؟
به نام سلام
هر چند با پستهات حال نکردم، البته شرمنده ها... حاله دیگه یه وقتایی حس کردن نداره، ولی دقت کنی میبینی هر چی که به گا میره موندگار میشه...
بازم نمیدونم...
تا سلام ... والسلام
تنها عکس است که میماند؛
کار دنیا کلا بر عکس است...