اعتراف

اعتراف میکنم که:

من به زبری فرشی که شبا روش میخوابم عادت کردم

من به اهنگ لئونارد کوئن گوش دادن تا صبح عادت کردم

من از روز میترسم

من از کابوسام میترسم

من از سیاهی آسمون میترسم

من از حرف زدن با آدما میترسم

من از بیرون رفتن میترسم

من از دوست داشتن و دوست داشته شدن میترسم

من از همه اطرافیانم متنفرم

من از آدمی که دو رو هست متنفرم و دوست دارم با پشت دست بکوبم توی دهنش

من از ادم صبور متنفرم

من درد کشیدنو دوست دارم

من از همیشه شاد بودن متنفرم

من از دیدن آفتاب متنفرم

من از دیدن کسی که دوستم داره میترسم

من به فکرهای پیچیده و مردافکن عادت دارم

من از تابلوی عکسی که روی دیوار اتاقمه میترسم

من از در کمدم که گاهی بازه میترسم

من از اینکه آدما با من تماس فیزیکی برقرار کنن میترسم

من به این ترسا و دردا و تنفرا و علاقه ها عادت کردم و دوسشون دارم...

نوشته شده توسط تو