آدمهای کمی هستند که آرام باشند، تنهایی را بفهمند، عمق اندوه را سر کشیده باشند، طعم هق هق را با نان و پنیر شام چشیده باشند، در زیر زمین زندگی کرده باشند و از این روزگار خورده باشند و خورده باشند و خورده باشند و به تو احترام ویژه ای بگذارند.
در این زمانه آدما حتی حوصله ندارند به حرفهای سر زبانی یکدیگر گوشد دهند چه برسد به اینکه بخواهند سطر سطر روح تو را بخوانند.
و چقدر من باید خشنود باشم از اینکه کسی را دارم که موقع قهقهه زدنم عمق اندوه مرا که کنج لبم پنهان است میفهمد...
نوشته شده توسط تو
سلام
زیبا بود و قابل درک
مطالبتون زیباست.............
وبلاگتون هم.....
بهترینهارو براتون آرزو میکنم. و امیدوارم روزگارتون همیشه بی اندوه باشه..........
باشه...
...وقتی کسی توانایی درک اندوه تو رو داشته باشه خوشبخت ترینی...
اوهوم...